Umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania ze Zjednoczonymi Emiratami Arabskimi (ZEA) została znowelizowana w 2016 roku. Liczne zmiany wpływają na skutki podatkowe spółki w Dubaju.
Od roku 2016 r. obowiązują znowelizowane zapisy umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej (dalej: PL) a Rządem Zjednoczonych Emiratów Arabskich (dalej: ZEA) w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku. Asumpt do zmian dało podpisanie w grudniu 2013 protokołu zmieniającego ww. umowę dwustronną zawartą przed ponad dwudziestoma laty, bo w dniu 31 stycznia 1993 r. Nowelizacja umowy pomiędzy PL a ZEA w istotny sposób zmieniła sposób rozliczeń podatników, do których ów akt może mieć zastosowanie. By dać czas na przygotowanie się do zmian wszystkim zainteresowanym stosowanie nowelizacji odroczono do 1 stycznia roku 2016. W tak zwanym międzyczasie omawiana umowa podatkowa została zmieniona również po raz kolejny, tym razem przez Konwencję wielostronną implementującą środki traktatowego prawa podatkowego mające na celu zapobieganie erozji podstawy opodatkowania i przenoszeniu zysku (dalej: „Konwencja MLI”). Ale to pierwsza z nowelizacji, która weszła w życie z początku roku 2016 przyniosła najistotniejsze zmiany.
Umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania – najważniejsze zmiany
– miejsca opodatkowania wynagrodzeń dyrektorów, czyli członków zarządów, rad nadzorczych lub jakichkolwiek innych podobnych organów spółek kapitałowych. Protokół z roku 2013 wprowadził zasadę przeciwną do dotychczas obowiązującej, a wzorowanej na Modelowej Konwencji OECD, przewidującą opodatkowanie takich należności zgodnie z prawem państwa siedziby spółki, Od 1 stycznia 2016 r. wynagrodzenia dyrektorów oraz inne podobne należności podlegają opodatkowaniu tylko w państwie zamieszkania danej osoby. Tym samym przestało być możliwe wykorzystywanie braku efektywnego opodatkowania dochodów osób fizycznych w ZEA dla unikania opodatkowania tej kategorii dochodów w Polsce. Do wynagrodzenia dyrektorów spółek z siedzibą w ZEA, posiadających polską rezydencję podatkową, należy od roku 2016 stosować li tylko polskie przepisy podatkowe.
– dodana została klauzula nieruchomościowa, która – w razie przeniesienia własności udziałów lub akcji, których wartość w więcej niż w 50 proc. pochodzi bezpośrednio lub pośrednio z majątku nieruchomego położonego w danym państwie – daje temu państwu prawo do opodatkowania zysków z tego tytułu
– z definicji należności licencyjnych usunięto stwierdzenie, że nie obejmują one opłat związanych z eksploatacją kopalń i kamieniołomów lub z wydobycia surowców naturalnych. Doprecyzowano że w tym katalogu mieszczą się również wszelkiego należności otrzymane w związku z użytkowaniem lub prawem do użytkowania wszelkich praw dotyczących filmów dla kin oraz filmów lub taśm do transmisji w radio lub telewizji,
– definicję okresu, normującego opodatkowanie dochodów z pracy najemnej, zmieniono w ten sposób, że dotychczasowe określenie „183 dni w danym roku podatkowym” zastąpiono „183 dniami w każdym dwunastomiesięcznym okresie rozpoczynającym się lub kończącym w dany mroku podatkowym”,
– poszerzono zostaje zakres wymiany informacji, które mogą mieć istotne znaczenie dla stosowania postanowień niniejszej umowy (zupełnie zmieniony art. 27 konwencji).
– po artykule 23 umowy dodano art. 23A, normujący ograniczenie profitów wynikających z konwencji. Dotyczy on sytuacji, gdy można uznać, iż głównym lub jednym z głównych celów zawarcia transakcji było uzyskanie korzyści, których osiągnięcie nie byłoby możliwe bez wykorzystania treści niniejszej umowy dwustronnej. Ograniczenie ma zastosowanie również w odniesieniu do podmiotów nie prowadzących rzeczywistej działalności gospodarczej.
